Pokolenie osób pracujących, opłacające aktualnie składki, finansowało świadczenia dla pokolenia osób starszych, które miało uprawnienia do uzyskania emerytur, rent i innych świadczeń. Pozostałością starego systemu jest obecny I filar.

I filar emerytury, to emerytura ze zreformowanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ZUS. Tutaj trafia większa część składki, potrącanej co miesiąc z pensji. Każdy ubezpieczony ma indywidualne konto w ZUS, na którym rejestrowana jest wartość odkładanych pieniędzy. Niestety ta część składki nie jest inwestowana. Oznacza to, że jest ona jedynie corocznie waloryzowana o realny wzrost cen i usług ustalany przez Główny Urząd Statystyczny, GUS. Stąd część naszej emerytury pochodzącej z ZUS będzie zależała od sumy wszystkich zwaloryzowanych składek oraz wieku przejścia na emeryturę.

Minusem tego rozwiązania jest fakt, że ta część składki nie podlega dziedziczeniu. Wiek emerytalny w Polsce wynosi 60 lat dla kobiet, a dla mężczyzn 65 lat. Nasza miesięczna emerytura z ZUS zostanie wyliczona przez podzielenie sumy wszystkich zwaloryzowanych składek przez liczbę miesięcy, jaka statystycznie została nam do końca życia od momentu przejścia na emeryturę (Według GUS przeciętna długość życia po osiągnięciu wieku emerytalnego dla kobiet wynosi 20,8 lat, a dla mężczyzn 13,3 lat). Dla osób pracujących przed styczniem 1999 roku przy obliczaniu emerytury z pierwszego filaru uwzględniony zostanie kapitał początkowy.

II filar emerytury to Otwarte Fundusze Emerytalne, OFE. Każdy kto podejmuje pierwszą pracę i urodzony jest po 1 stycznia 1969 roku ma miesiąc na zawarcie umowy z jednym z funduszy emerytalnych. Jeśli po tym czasie nie podejmie takiej decyzji, ZUS wezwie go najpierw do zawarcia umowy, a później przydzieli do losowo wybranego funduszu. Reforma emerytalna z założenia nie dotyczyła osób starszych, niż pięćdziesięcioletnie. Uznano, że na pewno nie będzie się im opłacało zapisanie do funduszu emerytalnego. Pieniądze do OFE przekazywane są co miesiąc przez ZUS z wpłacanych tam składek emerytalnych. Wysokość składki wynosi 37% ubruttowionego wynagrodzenia. Powstały w ten sposób kapitał gromadzony jest na indywidualnym koncie w OFE. Zgromadzone składki inwestowane są w różnego rodzaju instrumenty rynku finansowego, np. obligacje, akcje itp. Dzięki temu można liczyć na pomnażanie gromadzonego kapitału. Inwestowaniem zajmują się specjaliści z Powszechnych Towarzystw Emerytalnych, które zarządzają Otwartymi Funduszami Emerytalnymi. W celu zapewnienia bezpieczeństwa inwestycji określono dokładnie maksymalny poziom zaangażowania funduszy w poszczególne inwestycje. Ponadto kontrolę nad funduszami sprawuje instytucja państwowa o nazwie Urząd Nadzoru nad Funduszami UNFE. Kapitał członka OFE przeliczany jest na tzw. jednostki uczestnictwa. Ich wartość zależy od podejmowanych decyzji inwestycyjnych osób zarządzających OFE. Kapitał zgromadzony przez członka funduszu podlega dziedziczeniu, co oznacza, że po jego śmierci zebrane na koncie w OFE środki są wypłacane jego najbliższej rodzinie.

III filar emerytury jest dobrowolny. Autorzy reformy emerytalnej założyli, że Polacy będą mieli obowiązek uczestnictwa tylko w dwóch filarach, tzn. w zreformowanym Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych i w jednym z Otwartych Funduszy Emerytalnych. Wydawałoby się, że w zasadzie te dwa filary zupełnie wystarczą. W tym przekonaniu utwierdziły nas jeszcze reklamy OFE. Obiecywano w nich przyszłym emerytom, że zapisanie się do konkretnego funduszu zagwarantuje dostęp do wszystkich luksusów cywilizacji. Tymczasem prawda jest zupełnie inna.

Ostatnie Wpisy
Podczas poszukiwań kredytu gotówkowego w Internecie można spotkać się z różnymi porównywarkami ofert bankowych. W...
Jak mądrze korzystać z porównywarek finansowych?
Zabezpieczyć dziecko możemy na kilka sposobów. Warto jednak zastanowić się nad tym, jaka forma ochrony...
Polisa dla dziecka - jaka jest najlepsza?
Wielu nadal mylnie może uważać, że właścicielem samochodu może być wyłącznie osoba, która ma prawo...
Współwłaściciel samochodu bez prawa jazdy - co musisz wiedzieć?